Untitled, 1973.

biraz da karanlığa ihtiyacımız var,
kendi içinde bellek
sonsuzluğu da taşır mı acaba?
dokunmaya çalıştıkça yitip giden
mutlak an
her şeyin sıfırlandığı
ufukta belirsizlik titreşirken
bedenlerde kaybolmak istiyor
büyülü bir hızla
moleküler akışta
notalara eşlik eden manzarayla
sarsılmak
işte buydu dünyayla arandaki bağ
şu hakikat dedikleri
kimsenin anlamayacağı
ve senin çok yakınında olan şey
kendi ölümünün bilgisine sahip olmak gibi.

Written by: Mehmet Oruç